Ilse kijkt tussen haar handen door

Hallo, ik ben Ilse Dielis

geboren op een prachtige herfstdag in 1983, vrouw van Tim en mama van twee prachtige meisjes.

Mijn diepe wens is dat kinderen, jongeren en volwassenen doorheen de pijn van hun verlies, gemis en emoties de weg naar zichzelf weer mogen vinden. Dat ze terug kunnen schijnen vanuit hun eigen unieke Licht, Liefde en Kracht.

Je bent ook wat je hebt verloren.
— Johan Maes

Verliescounselor en persoonlijke groei

Ik kende heel wat verlieservaringen doorheen mijn leven, beginnend vanaf zeer jonge leeftijd. Twee daarvan waren zeer indringend en aangrijpend. Ze tekenen mij en maken dat ik het landschap van rouw en verlies intens heb leren kennen.

Mijn papa stapte uit het leven toen ik 16 jaar was. Een papa die huist in mijn hart en die ik daar ontmoet.

Wie ik daar nog tegenkom, is een klein zieltje. Nooit in mijn moederschoot, maar liefdevol omsloten in de diepte van mijn wezen en omhelsd in hoofd en hart.

Ik heb de diepe pijn van gemis ervaren. In mijn hoofd, hart en lijf beleefde ik een waaier aan emoties: schuldgevoelens, liefde, verdriet, boosheid, woede, schaamte, angst, maar ook opluchting. Het was verwarrend om dit allemaal te voelen, alsof ik niet normaal was. Daarom duwde ik mijn verlies weg en deed alsof het er niet was. Deze schijn heb ik lang volgehouden, maar onderdrukken maakte het alleen erger. Ik kon mezelf niet meer ontmoeten, voelen en zien.

kleine rituelen helpen om de emoties van een verlies te verwerken

Een diepe kracht begon zich te roeren in mijn wezen: “Genoeg is genoeg! Ik wil het niet meer! Het is tijd voor een bewuste keuze om een ommekeer te maken vanuit vrijheid en liefde voor en in mezelf.”

Ik leerde om de moed te hebben, de moed te vinden om me kwetsbaar te durven opstellen, om aan de slag te gaan met mijn verlieservaringen. Ik heb een heel proces van vertragen, verstillen, doorleven en doorvoelen doorgemaakt. Opnieuw in beweging komen, startte voor mij bij stilstaan. Dat is nog steeds zo.

Ik leerde leven mét gemis. Leven met de pijn van datgene wat soms moeilijk onder woorden te brengen is. Nooit zonder, altijd mét.

Ilse met een kopje thee in de zetel

Als orthopedagogisch begeleider heb ik voornamelijk gewerkt met kinderen, jongeren en gezinnen. Daarnaast heb ik ook heel wat ervaring met pleegzorg. Gaandeweg voelde ik de nood om op een diepere, meer intense manier te begeleiden en schoolde me bij tot rouw-en verliescounselor. Reeds vanaf jonge leeftijd voel ik een sterke affiniteit met de thema’s leven, dood en verlies.

Ik hou van verbinden, van diepe gesprekken, van eeuwig bijleren. In deze complexe maatschappij probeer ik de balans te vinden tussen mijn vleugels uitslaan en me terugtrekken in mijn eigen cocon. Ik vind het belangrijk om ook goed voor mezelf te zorgen. Ik hou van lachen, maar ook van wenen. Ik hou van de kracht van kwetsbaarheid en de dualiteit van het leven.

Wil je samen op weg gaan om
de cirkel van verlies naar verbinding
rond te maken en je plaats
in het centrum van je leven weer in te nemen?

Durf maar,
want alleen wie durft,
zal ontdekken wat voor
grootse dingen je allemaal
kunt doen met die stille innerlijke kracht
die in jou besloten ligt.
— bron onbekend